علی عبدالهی؛ بازار: براساس آخرین آمارهای منتشر شده، خط فقر در سال ۱۴۰۳ برای یک خانوار سه نفره در تهران به حدود ۲۰ میلیون تومان در ماه رسیده است. این آمار به وضوح نشان‌دهنده چالش‌های اقتصادی روزافزون و کاهش قدرت خرید اقشار مختلف جامعه است.
با در نظر گرفتن این خط فقر، بیش از ۲۶ میلیون نفر از جمعیت ایران زیر این میزان درآمد زندگی می‌کنند، که خود نشان‌دهنده گستردگی نابرابری‌های اقتصادی در کشور است.
افزایش نرخ تورم، کاهش ارزش پول ملی و رشد هزینه‌های اساسی مانند مسکن، خوراک، و بهداشت از جمله عوامل اصلی هستند که به افزایش خط فقر کمک کرده‌اند. همچنین، با وجود افزایش دستمزدها و برخی کمک‌های دولت، به دلیل نرخ تورم بالا و رشد قیمت‌ها، قدرت خرید خانوارها به شدت کاهش یافته است.
این وضعیت نه تنها تأثیرات مخرب اقتصادی، بلکه پیامدهای اجتماعی قابل توجهی نیز به دنبال دارد. از جمله افزایش آسیب‌های اجتماعی، نارضایتی عمومی، و کاهش کیفیت زندگی برای بخش بزرگی از جامعه.
بسیاری از خانواده‌ها برای تأمین نیازهای اولیه خود مجبور به کاهش مصرف یا گرفتن وام و قرض شده‌اند، که این موضوع می‌تواند چرخه فقر را در میان طبقات پایین جامعه تقویت کند.
در چنین شرایطی، نیاز به سیاست‌های حمایتی، برنامه‌های توسعه اقتصادی پایدار و راهکارهای اجرایی برای کاهش فشارهای اقتصادی بر اقشار آسیب‌پذیر بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود تا بتوان به تدریج وضعیت معیشتی مردم را بهبود بخشید.
